Ik postte de eerste week van september elke dag een foto op instagram van de gezonde "brood"doos die ik mijn kinderen meegaf naar school (deze kan je ook terugvinden in een volgende blogpost hier).
Hoe zorg je nu dat kinderen die gezonde lunch ook echt opeten? De “brood”doos maken is één ding, ze leeg terugkrijgen is iets anders.
Tips & tricks:
- Smaken leren kennen begint al tijdens de borstvoeding. Wat je eet bepaalt de smaak van je melk. Als je als mama gevarieerd eet, en oa een groot pallet aan groenten voorziet, dan is je kindje al van jongs af aan vertrouwd hiermee.
- Voor de introductie van vaste voeding ben ik fan van de Rapley methode: kindjes krijgen dan geen papjes (alle smaken door elkaar gemixt). Ze proeven en verkennen met de handjes stukjes eten. Ze experimenteren en ontdekken smaken, vormen en structuren, krijgen vrijheid en een vorm van inspraak. Het wordt er niet met de lepel ingeduwd.
- Het goede voorbeeld stellen en als mama en papa gezond en gevarieerd eten helpt: zij pikken dit echt op.
- Kinderen betrekken werpt bij ons veel vruchten af. Samen zaaien & oogsten in de moestuin. Samen boodschappenlijstjes maken, winkelen, en uiteraard samen koken en nieuwe recepten uitproberen.
- Regelmatig praten we met onze kindjes over wat gezond en wat minder gezond is, en waarom precies. Waarbij we benadrukken dat niets echt ongezond is, als het gewoon niet elke dag is, en enkel “af en toe eens”. Er zijn geen taboes of verboden. Op feestjes en uitjes of ook soms op een doordeweekse dag eten wij wel eens chocoladekoeken, broodjes, frietjes, ijsjes of pizza.
- Aan tafel dwingen wij niet om te proeven of het bord leeg te eten. Eten is een gezellig samen zijn, en in de strijd gaan werkt averechts, het risico bestaat hierbij het thema eten een negatieve connotatie krijgt. Belonen met dessertjes doen we ook niet, want dan associeer je de hoofdmaaltijd met iets dat minder leuk/lekker is. Als er een dessertje gepland staat, wat zeker niet elke dag is, dan krijgt iedereen een dessertje, ook al is het bord niet leeg.
- Ik zorg dat het aanbod algemeen gezien voedzaam en gezond is, en zij kiezen hoeveel ze van wat eten. Ik maak geen andere dingen klaar: ze eten wat ik gekookt heb. Ze mogen altijd bijvragen, en soms gebeurt het dan dat Loes haar groenten amper aanraakt, maar wel 2 keer vis bijvraagt. En soms is het net andersom: de vis blijft liggen, en ze eet 3 porties boontjes en bietjes.
- Hebben ze aan tafel niet veel gegeten en komen ze na een uurtje vragen om iets te eten, dan krijgen ze soms hun bordje terug, dan wordt ook duidelijk of ze echt nog honger hebben of niet…
En zo krijg je kinderen zoals Leo, wiens lievelingsgerechten oa zowel zeewier als ijsjes zijn 😉. Of kinderen zoals Loes, die op de foto een kommetje worteltjes naar binnen werkt alsof het chips zijn. Pas op, met echte "chipskes" doet ze ook wel haar ding hoor. Hoewel zeewierchips haar favoriete aperitiefhapje is (krokante noriblaadjes met een beetje zeezout, oa te vinden in de boerderijwinkel De Wassende Maan te Astene).
Reactie plaatsen
Reacties